Jeżeli wykonujesz zawód zaufania publicznego (tzn. jesteś: adwokatem, architektem, biegłym rewidentem, diagnostą laboratoryjnym, doradcą podatkowym, farmaceutą, fizjoterapeutą, inżynierem budownictwa, komornikiem sądowym, lekarzem, lekarzem dentystą, lekarzem weterynarii, notariuszem, pielęgniarką, położną, psychologiem, radcą prawnym, ratownikiem medycznym, rzecznikiem patentowym) nieposzlakowana opinia jest dla Ciebie bardzo ważna. Naruszenie Twoich dóbr osobistych (np. czci – dobrego imienia i godności osobistej, wizerunku, reputacji) jako reprezentanta jednego z tych zawodów może mieć dalekosiężne konsekwencje, przekładające się na odbiór Twojej osobyw społeczeństwie. Zaufanie społeczne jest niezbędne do prawidłowego wykonywania obowiązków zawodowych i budowania relacji z klientami czy pacjentami, a osoby niezadowolone z Twoich usług mogą celowo dążyć do zdyskredytowania Cię, zamieszczając np. nieprzychylne Ci opinie w internecie.
Zgodnie z art. 24 k.c.:
§ 1. Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego albo zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.
§ 2. Jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa, poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych.
§ 3. Przepisy powyższe nie uchybiają uprawnieniom przewidzianym w innych przepisach,
w szczególności w prawie autorskim oraz w prawie wynalazczym.
Przygotowanie pozwu wymaga skrupulatnej analizy sprawy. Konieczne jest dokonanie chłodnej, pozbawionej emocji, oceny, czy faktycznie doszło do naruszenia dobra osobistego, czy też jest to jedynie emocjonalny odbiór sprawy przez osobę pokrzywdzoną. W przypadku zawodów zaufania publicznego niektóre sądy stoją na stanowisku, że ich przedstawiciele powinni być bardziej „odporni” na ewentualną krytykę, gdyż wybierając tak odpowiedzialny zawód powinni się z nią liczyć. Nie jest to, na szczęście, pogląd dominujący w judykaturze.
Jak w każdej sprawie, rozstrzygnięcie sądu zależy od przygotowania właściwej argumentacji, zabezpieczenia materiału dowodowego oraz precyzyjnego określenia wysokości ewentualnego roszczenia majątkowego.